İçimdeki tüm ayrılık kelimelerini dökmek geliyor kalbimden.

Her aşkın kaderinde gizli bir ihanet vardır. Bilinmez ki ihanet sadece bedenlerde gizlidir.
Herhangi bir düşünce bile bu ihanetin en güçlü temelidir. Mezarlıklar dolusu ayrılığın içinde,
taştan duvarlar örülmelidir. Sonsuz olan bir duygunun tarihçesidir ihanet.
Hiç istenmeyenin başkenti, hep olasılıkların başlangıç noktasıdır.

Her aşkın son sözüdür aslında, ilk bakışmalar. Hiç bitmeyecek sanılan birlikteliklerdir,
zamanı geldiğinde bizi ağlatan. Belki de hatıralara sarılmak bu kadar zor geliyordur insana,
anıları yakmak yakışmıyorken sevdamıza.

Bu şehirde bu kadar ışık ve neon kaplı panolar varken,
ateş böceklerine dokunmamak mümkün değildir. Hiçbir ölüm mümkün değildir,
bir yalnız kalış sonrasında. Yaralarımız elbet kabuk bağlar,
elbet nasır tutar gözlerimiz.

Geldin dedi, sonra dünya değişti. Gittin dedi, dünya değişti.
Gitme dedi, gitti.

Yüzümüze ayak izlerini bırakarak gittiler,
hiç düşünmediler,
hiç sevmemiş gibi.
Hiç.

…
..
.