/ Her aşık biraz gazi
ve biraz da ölü…/

bir boy farkla girdi aşka gönlüm
senin yüreksizlik dağıttığın köşelerde
son metreleriydi yüz nefeste koştuğum
aşkta gazi koşusunun


sırtımda baldıranlı bir kırbaç lekesi
kaburgamı tadan dişleriyle taşıyor çürüğünü
göğsümün güvercin barınağına
acıdıkça yankılanıyor kıymıklı sesim
iki omuz arasındaki mesafede
atların koynunda oynaşıyor akşam
yaban çiçekleri silkiniyor asice
feryadım bir sevgiliyle gölgeleniyor
bir kapı gıcırtısının aralığında
bir sevgiliyle bir kez daha
kaç ürkek tay dönüyor yalnızlıktan
nal izlerini göğüslerine taşıyarak
zamanın ya da zamansızlığın ıslak yelesinde
çok başka okunuyor melodram
kuzeyin hüznünde açıyor bir çift ağlamaklı göz
oysa bu dağlar doğrulmayı seviyor güneyden
ağlamayı belki kuzey yeli yerine
çırpınmayı kanayan taze av gibi
bir sevgili gibi içimde bir kez daha


parlak ve simli bir benlik gibi
ve aşk gibi kişisiyle özgün, gerçek
başkalarından ödünç alınamayan şey
özentinin asitli yağmurlarında
tenimizi tırmalıyor kıskançlığın çelik eli
kimliğimizi ıslatıyor bu eski sağanak
vehim altlarına gizlensek dahi
pişmanlık kalıyor hayat çizgilerinden geriye
her yanımız aşkta handikap
her yanımız gazi
her yanımız ölü gibi biraz.