kahırsaldı sayıklamaların çığ aptallığı
kayan bir yankıydı içimde gidişin yarımlı
yeşiller küllü lacivertler siyah budalası
iliklendim göğün yalnız senin baktığın anına
gecenin profilinde iki ölü seyyah ayağa kalkacak
biri ben diğeri ben sandığın...

dal dal kapadı yüzünü akşama doğruluğun
uykulu hali ellerinin
kasım masallı
sokaklarda bütün yüzler çamurlu
hüzne sarıyorum ekmeğimi
köşesiz öyküler yorgunuyum
ufuksuzluğu sonsuz
nasırlı bir yürüyüşün ardında...

ürpermek en cahilce uyumudur ömrün
ölümden uzaklaştığını sanırken
yağmura rağmen bulutu özlemek
seni düşündükçe irkilecek toprak
yerin kanına gömüleceğim
iki kere öleceğim
iki sorusuz bilge batacak yerin kanına
biri ben diğeri ben sandığın...


bütün acıları çektim
iri kıyım bir ölüyüm şimdi
iki soğukkanlı sıfatımla ayakta
biri ben diğeri ben sandığın...


Kağan İşçen