SON FASILÇetindi çağ, yokuştu yolları ömrün, gençtik! İki kuru can kaldık şimdi ten kafeste, tenha... Varsa defterde karalanmamış birkaç sayfa; En güzel besteyi galiba, bu son fasılda geçtik! Seninle yaşlanmak, evet, en güzeli bu! Yüreğimdeki tek yeşil dal; sana tutku... Aşkla sakındığım hoyrat rüzgârlardan; Tükenmeyen umut ve ölümüne korku! Bu ev, ikimizden alıyor sıcaklığını, canlı; Koltukta ellerin, duvarda gölgen ikimizden! İkimiz birden bir soluyoruz hayatı, Beni arkada koyma diyorsam, bu yüzden! |