"Sanma şâhım herkesi sen sadıkâne yâr olur
Herkesi sen dost mu sandın belki ol ağyâr olur
Sadıkâne belki ol âlemde serdâr olur
Yâr olur ağyâr olur serdâr olur dildâr olur"

-problem-

empirik bir aşkın yapay kolonlarında
tezimi ispatlamaya çalışırken
ki dudakların
kasıklarımı kemiren antitez
ah karışsın terin terime
hiç bir yığından doğalım hep
piç bir sevişmekten olalım sentez...
şimdi hiçbir şema, dahi hiç bir parantez
bu kanayan ömrü sağaltmaya yetmez




-veri-

tarağını yere düşüren ufaklık
saçların hep bu yüzden dolaşık
duyumsa ve doyumsa
işte aşk öylesine olgusal, öylesine kavramsal...
bitmiyor kamus-u kalbimdeki bu sorunsal
gözlerin hozat, gözlerin çemişgezek, mazgirt gözlerin
ah çorak dilim gümrah dudaklarına ram
dilim kurak gözbebeklerine uysal
şimdi ben rapunzel olayım
sen tırman saçlarıma misal
kim bilir bir ihtimal olur o vakit
bu gayrı resmi sevişmeler yasal...




-hipotez-

sevgilim ben türküm sen kürtsün onlar belki hinduist
ben faşistim sen komünist hatta onlar siyonist
ben sünniyim sen alevi onlar ateist
yok sevdayı vahiy eden bir nebi
ah aslında tüm aşklar bir parça deist
akım akım sürdüm teninde ellerini
akın akın yürüdüm kirpiklerine
ben empresyonist, sen realist, hayat biraz sadist
sevgilim sana kötü diyorlar
çünkü sevdan kalbimin dağlarında gezinen terörist




-hüküm-

ben modernist değilim sevgilim
bundan sırtına saplanan dişlerimin ilkelliği
bundan nefesini sömüren içimdeki canavar
nereye gidersen git
bir gökyüzü yeter bize
aşkın bende globalleşmiş diyar
bu yüzden ellerindeki esaretim
bu yüzden sınırların bana dar
ah bi vakit aşkın ilahisine ulaşana kadar
bağışla beni
her taptığım telin menbaaıdır saçların
ben meczup, ben mecnun, ben aşka müşrik
sen can, sen han, sen yarınlarıma figan
ben avuçlarında eriyen kar
aşk bağrımda dağlanan har
nasıl ki meal- i ismim ’hayat’sa
lügatte meal-i aşk hep ’serdar’...



-ikrar-

artık benden öte yıkandığın tüm yağmurlar tensel
dokunduğun her iklim çokça nihilist





©aysegulguncan

ekimikibinonankara