Bir İlk Huzur
Bir İlk Huzur
sesin kıyıları yalnızlığımın her işittiğimde hırçın dalgalarına umut sandalları bıraktığım ismimi söyleyişini kulaçladığımda gözlerimde bir ağlama isteği derinleşince uyanır içimde seni bekleyen çocuklar yaşam sütüm gibi dokunmalıyım o an saçlarına bir ilk huzur gibi... çocuklar gibi uçaklar uğurladım bugün sana ulaşamamaya sitemli mektuplar döktürdüm karamsar gülüşlerimin arasında ısıtmak istedim çatlamış dudaklarını kendimi masum bir küfür gibi kaybederek şiirsel metinler düzdüm güneşin batışına bir ilk huzur gibi... uzak turuncularla yumdum gözlerimi serin düşlerine sensiz olmanın yabancıyım sensiz dünyanın bütün peyzajlarına sokaklar ki katran karası gece mece bilmem anarşiğim zamanına tanrıların kuralların simsiyah bir soğuk taşırken okul çağı güzlerini odama bir gözlerindeki ılık yağmurlar tanıdıktır benliğime çocuklaşıp pencereleşir göz kapaklarım içim ısınır bakışlarını düşünmekle bir ilk huzur gibi... beni saçlarımı gözlerimin rengini gülüşlerimin nedenlerini unut unut unut unutabildiğin kadar ama nolur gözlerindeki ılık yağmurlara sığınışımı unutma bir ilk huzur gibi... Kağan İşçen |
sokaklar ki katran karası
gece mece bilmem
anarşiğim zamanına tanrıların
kuralların
simsiyah bir soğuk
taşırken okul çağı güzlerini odama
bir gözlerindeki ılık yağmurlar tanıdıktır benliğime
çocuklaşıp pencereleşir göz kapaklarım
içim ısınır bakışlarını düşünmekle
bir ilk huzur gibi...
duyguların heveyanını bu dizelerde yakalamış, kimi yerde bir fısıltı, kimi yerde bir coşkuyla süslenmiş
çok güzel, çok güzel
kutluyorum
sevgiler