düşŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kayıp zamanlar
/zindan içimde, kayboldu(m)/ özgül ağırlığımda aşk, asıldım parmaklarına ben sevdim beni astın boşluğuna gül kuruttun uçan kuşun kanaran kanatlarında zıpkın sözlerin soldurdu budaklarımdaki düşü / “babamı özledim” ve ıssızlığımda kurumuş otları/ hazırlığındaydın ayrılığın ve ben, vuslatı diziyordum aynada annen diyorum annen, bilseydi… bak! sıyrıldı bir düş yine kayan ben değilsem gökyüzünden bu neyin taziyesi gözlerinden süzülen korku kaftanı örtmüş yüzünü şimdi ben gitsem anam ağlar sen git… ve büyü kollarımda çıldırsın yine bir düş kin büyütüp gitmelerin izinde dağ misali merhametimi yıkayım yollarına /şafak çözülürken ve ben yokken gitmiş olmasaydın, sevişecektik/ Sude Nur Haylazca |