Ankara'da Anarşist Bir Senfoni
Gittin işte,
oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben her aşk derdin,vazgeçmektir başka bir aşktan her umut bir intihar…bilirsin… An-karaydı, b-ela bir uykuydu aşk gözlerinin buğulu bebeğinde ve ölmekle kalmak arasındaki bağlaçtı gözlerine ramak kala yaşadığımız inat… oysa ne çıkardı çıkmaz bir Ankara sokağında yenilgimizden çocukluğumuzdan kalmaydı hepsi de doğmuşuz, doğruymuşuz, doğuluymuşuz hepsi bu! Gittin işte oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben nasılsa bakirdir derdin her aşk kendini kirletmeye her aşık birini terk etmeye…bilirsin… An-karaydı, büyürken içimdeki yara sana hep can diyordum, sen b-ela gözlerinin buğulu bebeğine gizlenirken ben Türkçe şiirlerde seni hep Kürtçe seviyordum… Gittin işte oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben bir bölü bilmem kaç ölçeğinde kaybolduğum bir haritadır yokluğun…bilirsin… An-karaydı b-ela bir uykuydu aşk gözlerinin buğulu bebeğinde ve bütün kutsal kitaplar orda kaybolurdu oysa gözlerini anlamak, kutsal bir kitabı anlamaktan daha da zordu. Gittin işte, oysa bu kent ikimize yetecek kadar ağlamıştı ceylanın son bakışı avcının namlusunda yüzümde bir çığlık patlar sana kal diyemem...bilirsin... ama dön dön ne olur bu anarşist senfoni artık burada bitsin… |
Gittin işte,
oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben
her aşk derdin,vazgeçmektir başka bir aşktan
her umut bir intihar…bilirsin…
An-karaydı,
b-ela bir uykuydu aşk
gözlerinin buğulu bebeğinde
ve
ölmekle kalmak arasındaki bağlaçtı
gözlerine ramak kala yaşadığımız inat…
oysa ne çıkardı
çıkmaz bir Ankara sokağında yenilgimizden
çocukluğumuzdan kalmaydı hepsi de
doğmuşuz,
doğruymuşuz,
doğuluymuşuz
hepsi bu!
Gittin işte
oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben
nasılsa bakirdir derdin her aşk kendini kirletmeye
her aşık birini terk etmeye…bilirsin…
An-karaydı,
büyürken içimdeki yara
sana hep can diyordum,
sen b-ela gözlerinin buğulu bebeğine gizlenirken
ben
Türkçe şiirlerde seni
hep Kürtçe seviyordum…
Gittin işte
oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben
bir bölü bilmem kaç ölçeğinde kaybolduğum
bir haritadır yokluğun…bilirsin…
An-karaydı
b-ela bir uykuydu aşk
gözlerinin buğulu bebeğinde
ve
bütün kutsal kitaplar orda kaybolurdu
oysa
gözlerini anlamak,
kutsal bir kitabı anlamaktan daha da zordu.
Gittin işte,
oysa bu kent ikimize yetecek kadar ağlamıştı
ceylanın son bakışı avcının namlusunda
yüzümde bir çığlık patlar
sana kal diyemem...bilirsin...
ama dön
dön ne olur
bu anarşist senfoni artık burada bitsin…
BU ANARŞİST SENFONİ ARTIK BİTMELİYDİ VE BİTTİ.