A M A R A ...
bahara gizlenmiş şaşkın bir hazan mevsiminde
’giden midir terk eden,kalan mı? ’ şimdi bıçak keskinliğinde mevsimlerime kirli baharlar yağarken dilekler tutuyorum gökyüzüne emanet bıraktığın yıldıza! ve ateşe verip bu cehennemlik mevsimi sürgün uçurumuna kederinle üşüyen kuşlar çizerek öldürdüm kendimi ama sen üşüme ne olur nasılsa bir cinayet zanlısıyım bütün şiirler senden yanayken... üç kilit altında kurşuni bir sessizlikle ömrünü bahara bağışlamış hezaren çiçeği! artık sana bir çöl kentinin ismini veriyorum bıraktığın yangın kadar kızgın... .................................................. A - M - A - R - A...! ey rüzgarla gelen düş! ey bahara sevdalı gidiş! ben,dağlarıma sinmiş nergis sarhoşluğu sen, baharla gelen coşkun ırmaklara sevdalı okyanus... meczup gözlerimi alıp ateşe vermeden bedenimi sakın bakma gözlerime çünkü; bütün nehirler iki yüzlü Amara tüm denizler yalancı... yalancı yelkovana binmiş zamanlar sen güneşi giyinip gittiğinden beri bütün yıldızlar yalancı... sevmiyorum artık hiç bir baharı gidişin; sevimsiz bir takvime kurulmuş mayıs kadar acımasız çünkü bu bahar gözlerinsiz geçecek diye saçlarına dokunmadan taze bir yokluk getirecek rüzgar hangi güne sığarsa yokluk öyle işte... bahar,senin güldüğün her mevsimdi Amara oysa şimdi sevmiyorum biliyorsun hiç bir baharı gözlerin,yeşeren her tomurcuk saçların,adanmış atlasımdı benim yüzün,melez şafakların utangaç yüzüydü esmer gülüşünün gezindiği her coğrafyada şimdi; umudun döllendiği yerde değilim artık Amara taşkın öfkemde kabarıyor yüreğim kahredici mayıslar ve süzülen perçemin geçiyorken gecemden zamanda asılı kalmış bir an gibi saklıyorum hüznümü... sığmadığım kentleri yazıyorum sığındığım şiirin buzdan dehlizlerine ve bir geceye bir ömür nasıl sığdırılırsa öyle işte... her gün selamladığım dağları da terkettim artık ne sesine benziyor hiç bir şarkı ne yankısı gözlerinin ne de avucuna dokunan dudaklarım sevmiyor hiç bir baharı oysa ellerin Amara ellerin bir ömrün mülteci dokunuşlarıydı... bir çiçeğe dokunurken üşüyen rüzgarları da sevmedim biliyorsun ve çiçekler üşüdüğü için baharı. dağlarımın bütün nergislerini sığdırmak isterdim uykularıma pusu kurmuş saçlarına. ama bak yine mayıs dayanmış ömrüme Amara çiçekler de üşüyor ince çizgisinde hayatın ellerim çirkinleşiyor kötürüm geceye yokluğunu yazarken gece gülüşünle dokunduğun ömrüm akrebi kayıp bir saate dönüyor sessiz kulelerde uğuldayan isminle sevmiyorum baharı..sevmiyorum sevmiyorum biliyorsun ve adın kadar ısıtmıyor işte Nemrut’ta doğan gün ismine gömülüp adını verdiğin yangına sığınıyorum sen gideli bakışlarım da üşüyor artık kendi ecelime kurulurken ölü annelerin emzirdiği çocuklar gibi ve öksüzlüğe nasıl alışmalıysam öyle işte... soluksuz bir nefesin kıyısına vuruyor bahar ismin kirpiklerime takılmış bir düş oluyor Amara oysa biz uyuyan gecenin ninnileriyle büyümüştük lorili ezgilerin büyüsünde şimdi yoksun diye analarımıza miras kalmış ağıtlarımızı topluyorum yalın ayak çocukların göz bebeklerinden bir isme bir ağıt nasıl yakılırsa öyle işte... ben gecelerimi ateşe verip sevdamı mem û zin aşkına banarken sana bir çöl kentinin ismini veriyorum kavuran yokluğun dağlanmış yüreğime dokunan gözlerin kadar yakıcı ve şimdi adınla başlayan her mevsimden söküp baharı bütün iklimsiz çocukların ismini de alıp sana mülteci yüreğimle geliyorum A M A R A! al işte beni de göm bu yalancı,bu sinsi bu cehennemlik bahara... bir anneye bir çocuk nasıl sığınırsa öyle işte... |
uyuyor amara
uyanmasın, uyanırsa ilkeleyin gözleri kanar ki kurumuş göz pınarlarında haranın kavuran kederi var
olanca hezimeti ve yılgınlığını yorgan yapmış Van Gölü ondan siyah ondan yanar
sus şair bu sayfada durul...durulan...bilirim güzel beslersin sevdaya dair sözleri de
bu sayfada sıyrıl ceketinden hışşş !!! yavaaşşş!!!! yüksek sesle konuşma
bırak huzur içinde uyusun amara...
Çİçek tarafından 8/3/2007 3:12:59 PM zamanında düzenlenmiştir.
Çİçek tarafından 8/3/2007 3:25:14 PM zamanında düzenlenmiştir.