-Babama-


parçalanmış günlerdir yetim çocuklar,
kimseler bilmez parçalarını onlar kadar
kaçmaksa ölüm körler zindanından;
körlere zindan ne yazar?
sahi kaçmaya daha kaç var?

içimde hasretinden utanan
bir eşkıya kederi,
ve
parçalanmış bir ömre dair ne varsa kirlettiğim
kara bir leke gibi düşüyorum
günlerin nakışına
ve yetim bir çocuğun kederli bakışına
kirleniyor,kara bir gergefe gerilmiş günler.

sarılıp o üşüyen günlere
notaları kurşunlanmış türkülerle
sazlarla...ayazlarla...
çalıntı masallarla çağrılan
umutlara yürüsem; yalnızlığa,
üşüsem; lanetlenmiş bir mayısa çıkar
içimin bütün yolları...
yan diyorum ömrüme.yan!
yan ki; kederin bile tutuşsun âhından...

ya parçalanmadan günleri ölmeli çocuklar
ya da paramparça olsun ölüm onlar kadar
ölüm!
seni de kör kurşunlarla öldürmeli
günde milyon kere
seni de ölümlere göndermeli.

sönmeyen bir ateştir ömrüm,külleri sancıma karışır
and olsun ki yokluğundan gayrı bu yürek her şeye alışır....