har çöker içe
derin nefes besler ateşleri
ölüme giden atlar
rahvandır
sanki bir melek yüklenmiş de
incitmemek çekincesi
oysa kanatların var senin ey melek
siyah kokulu / yaldız tozu / ve demirden
nasıl da soğuksun
nasıl da ürkmüyorsun ölümden

yorma kanatlarını beni rahvan sür
uçarken tutuşan masalsı kuşlar
dediler ki aşk tutuşmadır

usulca gidelim rüzgar gürleşiyor
ciğerlerim közlü demir ocağı
bak / ayın gölgesi serin
ellerinde açık seçik ihanet lekesi var
beni çok yüksekten suya bırak
ölüm aşktan olmasın

acımasın tanrı

kırk ölümden ölüm beğen de ki
söyleyeyim
beni çok yüksekten suya bırak
kırk buluttan geçelim
ardını görmek güzel
hangi buluttan düşeceksek onda iz bırakalım
bir yağmura benzemek
ince tedirgin bir yağmura
papatyaları yıkanan kırlara beni rahvan sür
şarap içen eşkiyalar ıslansın / ölümlensin
gece yağmurlarında ürkek ve sürüngen

yarasa akşamlarında turuncu sürsün gökyüzü
bir kirpik boyu insin güneş
denize girsin soğuyarak
kuş çığlığı / mezar uykusu / verem otu çiçeği
alnımda toprak lekesi
burnumda nefes yanığı
sen yine de beni çok yüksekten suya bırak



Cemil KURT