tomurcukI sabah ayazında buzdan camlar vardı bir ben gördüm mazgallara düşen kuşları penceremden II öp beni cemre düşsün tenime içimdeki çocuk sevinsin yeşil ısınayım usulcacık koynunda elbiseme çiçek çiz her renkten oturalım ağaçların altına rüzgar esmeden yağmur yağmadan ağlamadan kuşların hareli gözlerine bakarak Aysu |
ebabil kuşları
artık neresine düşerse
ışıkla iğnezar