redBir gün bir kafes kuş aramaya çıkar / franz kafka ...... cennetin bahçesinden kovulan insan kesik çizgiler attı gecenin mavisine mezarlardan uçan karga ulumaları dolunaya doğru yankılandı neydi bu buruşuk karton kutuları raflarda neydi bu uçurumlar ve altın kalemlerle imzalanan yasalar binlerce sorgudan geçen karakalemim duvarlarda çatlayan karalamalar tahtaların aralarındaki hamamböcekleri gelip gözlerimin önünden geçiyorlar ve süzülüyorlar ağzımdan içeriye o an çalmaya başlıyor şehrin gongları içimdeki tohumlar patlıyor mayalıyorlar gökgürültüsünü kalbime tanrım bu ben miyim başkalaşıp akan beynim mi sırtımdaki sahte kabukların dökülüşü mü ruhum kafeste özgür bir kuş mu yoksa Aysu |