morus nigrabelki hiç görmüyoruz kar savuran avlulardan annemizin sandığında hala kaçıncı kez çiçek açan ipliğine bir söz. belki de havada savruluyor, düşü görüp, düşten kaçan ve böyle bakıyoruz avuç içlerinde yara kuzeydeki karahindibanın aldatıcı rengiyle ağ örüyordu hançerin izi. kaburgamda gece, orada zar atıyorum bir buluntunun kan akışında damarlarımız çatlayana kadar bağırıp açığa çıkacağız bakışsız ve şarkısız neydi gölgenin ve suyun dilsizliği buraya sızan büyümüşlük hali. |
belki hiç görmüyoruz
kar savuran avlulardan
annemizin sandığında hala kaçıncı kez çiçek açan ipliğine bir söz
*** Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...