aşk abanıyor üstüme
………………………….
ve altından sen çıkıyorsun



yine geceden kalma nikotin kokusu üstünde
tenin dalgın bir efkarı giydiriyor üşümüşlüğüne
ben ninem gününden kalmış bir çatal iğne gibi
bavulunun bir köşesinde kıvrılıp duruyorum işte



bütün kurşunlar sende soğutur ateşini
harman yerinde unutulmuş kalbura çevrilir yüreğim
ben eşkıyayım kendime
ben kendimde köleyim



zaman ağır ağır işliyor içime yokluğunu
hangi ölüm uykusunda sabahlardı başın
kuşlara yakın dururdu yüreğin
aşklara kendini siper ederdin
sen şarkılar söylediğinde başlardı yağmurlar



ağlamanın ayıp olduğu günlerden yalınayak geçerdi kadınlar



insan etiyle besleniyordu yaşamak
ölüm sesiyle uyanıyorduk uykulardan
herkes kendi silahıyla vururdu yalnızlığını
hala kaçak düşler kuruyorsam koynunda
bunandır
dalıp dalıp göçmelerim balıkçı köylerine



gittiğim her yer sana döndürüyordu beni
bana denizin yüzüyle gülüyordun
her sabah kahvaltıda
balın yanına iki de zeytin koyardın
gözlerini bana bağışlardın gün boyu
votka dudağına dokunur
ağrırdı başın
daha dün yirmi ikiydin
ne çabuk yaşlandın



aklımdan çıkmıyor salıncakta düşlerimi uyutuşun



bir akdeniz masalında büyürdüm sana
sen hep çıplaktın
yalancı yüzlerle kendini kandıran yaz akşamı
aşkın avlusuna dökülen son yapraktın



yorgun bir ipin ucunda sallanmayı göze aldıysa başım
sarıl sesime
senin için ölmek ödüldür bana kadınım


İsa İnan

Şiirime ses veren aşk adamı Faruk Civelek beye sonsuz sevgiler saygılar. teşekkürlerimi borç bilirim.