Off be Sevgili Şairem off neydi bu şimdi! Hakkınız var mı bana bunu yapmaya:)) Bilmez misiniz ben dalınca satırlara kolayına çıkamam. Hele, hele de böylesi bir 'Şiir'in içinden gel de çık, çıkabilirsen.. Sayfalarca yorum yazabilirim:))
Şiirden öte, öte birşey bu. Şiir ötesi birşey. Emek, lezzet, demlenme, güçlü bir kalem ve yürek. Öylesi yerli yerinde kesmeler kullanılmış ki, sözlerde hepten vurgulama ve manalandırma artırılmış/artmış.. Şiir başlığı bile başlı başına şiir ve yeter, çok şeye.
Hadi deneyim satırlarınıza dalmayı, 'Şiir'e ve şiiri yazan 'Yüreğe' o 'Kalem'e..
Der ki 'Şair'; 'S/onsuzluğun Dili Lal'. Sonsuzluk... Sonu sınırı olmayan hiç bitmeyensin.. Korkulan, ürkütücü ve belirsiz..
Ey hayat/sonsuzluk sen; Her şeyin bir başlangıcı ve sonu olan dünyada yaşadığı için insanın yaratılış gereği aklının alamadığı ama hakikatte var olduğuna kesin olarak inandığımız zaman mefhumusun..
Ey sevgili/ilahi aşk; Sen sevgilinin dilinden yazılan bir şiirin mısralarısın. Teninize ince ince dokunan bir ayın kendini mühürlemesi gibi.. Belki gökyüzünün kalbinize dolup taşması.. Bir bakışın, bir yangının, bir varoluşun alevlere bürünüp satıraralarında buluşmasısın.. Ellerinizde güvenin, kalbinizde aşkın notalarını duymak, bir gözün içinde başka bir gözü eritebilmek, bir oluş sebebisin. Sonsuza ve sonsuzluğa dair.. Hayatınızdaki en güzel kokunun yüreğine dolmasıdır Rab. Aşkın/aşkı satır satır kalbinize yazılmasıdır/yazmaktır.
Aşk'tır sonsuz. Özel ve tek. Sonsuzluktan açtığı gözlerini sonsuzluğa kapatmaktan ibaretti sonsuzlukta kaybolan küçücük nokta değerindeki hayatı/m. Ey hayat! Bak şimdi yüreğime/yaşattıklarına; sıfır ile çarpıldığında elde edilen sonuç kadar değersiz, sıfıra bölündüğünde elde edilemeyen sonuç kadar belirsizsin... Ne kadar da yoruyorsun!
Onsuzluk.. Kimi zaman yarım kalmak, kimi zaman da tamamen kendin olmaktır yokluğunda..
Ey dili lal ben/hayat/sonsuzluk.. Şimdi uzun uzun, derin derin sessizliklerdeyim.. Sessizliğin çığlığında haykırıyor aslında dilim. Duyulmuyor, anlaşılmıyor/anlamıyorsun(uz). Ahh ne kadar da yorgunum!
Öyle bir an vardır ya hani; kapıdan çıkan kendi halinde bir kadının çaresizliği.. Herşeyin normal olduğu bir günde herşeyin alt üst olabilirliği.. Herşeyin iyi gittiğini zannettiğimiz zamanlarda hayatın birdenbire umutları yıktığı.. İşte öyle bir andayım! Hayata dair istenmeyen ne varsa hepsini herşeyi kapının arkasında bekleyen deliler gibi, hiç belli etmeden ama koşa koşa bekleyenim.. Kimbilir bilmem kaç insanı ve beni ne çok acıttı neşterin. Kaç kez yıkıldık en beklenmedik zamanlarda, en beklenmedik haberlerle, vedalarla.. Güle oynaya başlanan kaç gün, daha ortasına bile varmadan karardı, göz kapakları ne kadar isyankar oldu bazı geceler.. Ne çok acıdı yürekler. Acıttın! Kanattın.. Ve ne çok teselli etmek, ne kadar çok teselli edilmek zorunda kaldık.. Bazen, bazen kendi hayatımızı kontrol edememenin acizliği herkül oldu binlerce defa, defalarca. Suskun bıraktın.. Dilsiz...
Sana sustum hayat sana! Dilsizim işte artık sana..
Bu halim; ne zamana kadar sürer bilmiyorum.. Onsuzluğum/yokluğun bitene kadar mı? Kimbilir.. Belki de sonsuza kadar...!
Ey yaşam! Tırnaklarımla tutunmaya çalışırken/asılırken sana, kanayan tırnaklarıma aldırmadım, ama sen söktün attın tırnaklarımı.. Bak acımıyor bile artık..
Şimdi, bilmiyorum ne kadar süreliğine, çekildim bir kenara, seyrediyorum öylece seni... Acıtmaman için yüreğimi, yakamdan düşmen için yapmak zorundayım bunu...
Küskünüm sana hayat/sevda/zaman.. Küskünüm. Sadece izliyorum seni... Beklemiyorum artık! Sade ve sadece izliyorum, sessizliğin sesinde, elimde yalnızlığım, limanım olan yüreğim ve herşeye rağmen kaybetmediğim umutlarımla ilahi aşka sığınarak...
Yok yok devam etmeyeceğim, edemeyeceğim artık:))
Muhteşemsiniz, muhteşemdi tek kelimeyle, 'Şiir'di. Günümün/günün şiiriydi bana göre.
Her daim; daim olsun o güzel yüreğiniz/kaleminiz..
Saygı ve sevgilerimle..


sera. tarafından 7/16/2010 12:39:17 PM zamanında düzenlenmiştir.