Ömrümüzün son saati çalmadan gel ne olur Sensiz yorulan şu kalbim durmadan gel ne olur Yaşamak ezgisini sevdâmızla söyleyelim Hâlâ seviyor mu diye sormadan gel ne olur Onur Şenli

akşam demlenmeye koyulunca yanında
ister istemez kısar ya ışığını güneş
benimkisi işte böyle bir gidiş

içimdeki her sokak, gam çekiyor ıssızlıktan
sözle de yaralanır insan
çocukluğumun kırık dökük oyuncakları gibi
her öyküde bir kırılmışlık vardır nasılsa

hayat çeşmesinden içtiğin suyun tadı hep aynı değildir / ki
zaten, bir gül bahçesi vaadetmemiştin sen bana
lâkin, benim bahçemdeki her çiçek sen kokardı / bilmedin

ellerimle biçip aldım bu kederi
ben koydum kendimi içimdeki zindana
bitmiyor sözlerin med cezirleri
hangisi sanrı, hangisi gerçek bilmiyorum /boğuluyorum

sessizliğe zorladığım içim/de sabrım sınanıyor sanki
üzerimde /karanlık, açılmayan bir mavi
kederliyim /derbederim
toprağa hızla ufalanıyor yaşam

vedalaşamadık /adı konmadı, ortada kaldı yaşanan
sarkacı kopmuş bir zaman, sar sarabilirsen

ortalıktan silinivermen gibi
bir gün dönüp gelirsen âniden
kabahati kendinde ara
sen, ulaşılmazlıkla besleyeceğini sandığına
başlarken noktayı koymuştun zaten
neden hâlâ lâl dilin, bilmiyorum?
bildiğim mâsum beyaza kara çaldı ellerin

yaşamın kıyısından uzaklaşınca, ölüm gelir bilir misin
aynı kederleri yaşamadık biz / biz olamadık çünkü

“ayrılık sonradan kor yavaş yavaş”
der ya şair
geçmeye yüz tutunca aşkın ateşi
hesaplar kaygılar, o zaman başlar belki sende de
işte o zaman ayacaksın /ancak geç olacak
durmadan dönen feleğin çarkında
büyüyen efkârıyla devrilip düşecek, varlığına yaslanacağın sevgi
boşluğa kalacaksın

hani, benimleyken ne çabuk geçerdi zaman
hani ay yüzlüydüm içini açan
hani güneş gibi sıcaktım
hani saçlarıma papatyalar takardın gece yıldızlarından
hani çocuklar gibi şen zamanlarımız vardı bizim…

yüzün senin, yüzün sol yanımın boşluğu
yalnızlığın izi, sarmaşık bir melânkoli ruhumda
sarıyor boğazıma doğru

sallanan son köprüyü de yıkıp
seni sevgiden müstafi saydıracak
günlerimi kundaklayan, o görünmez melâl
beyazı siyaha bulamadan hepten
şuursuz aklım, kadere razı olmadan
“hâlâ seviyor mu diye sormadan gel"
gel /gözlerimi kapamadan ölüm
soluğum soğumadan gel/ gel ne olur…

Hâdiye Kaptan


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.