AÇLIKhani, çook uzaklarda yaşanmamış günler, görülmemiş rüyalar vardı daha hani, çok uzaktı ya o yollar bize… tutunduğum günden geceye düşerken yine yeniden sormadan /paldır küldür koşuyor kalbim ki,yetişmek ne mümkün yaşanılmayana… zamanın, acımasız elinde kör bir ustura elimdekileri de kanırtıyor durmadan sözünü dudaktan esirgerken hayat akışı olmayan sular gibi, dört duvar ve kendini ele vermeyen yarın/a diyemediğin niyet yorgun bir sevdadır ömür/ heyecansız iki ileri bir geri sürükler mecâlsiz ayaklarını son yaz bu belki de / sessiz soluksuz! ömrün uğrakları hep aynı mütemâdiyen/ hep bir yarım kalmışlık hissi içinde kaplumbağa yaşamlar/da havadan sudan lâflamalar sürmede durgun hayatlarda ölümü yok sayma duygusuna sarılır us gerçek, ayan beyan ortada oysa evvel çıkılmayan yolculuktan gözümün önündeyken görmediğim bahardan dönmek istemiyor ruhum keşke, çok güzel olabilseydi dün önceden artık çok geç tutturamadığın her hedef için bu son çağrı diyor yaşam ömür dediğimiz, kısacık bir düşmüş meğer… bir şans daha / yeniden ilk gün gibi sübyan tertemiz bir gökyüzü üzerimizde maviden bir nehir aksa içimize taze dal umutlar, salkım saçak yeşil bir şans daha verilebilseydi eğer ki, daha güçlüyken bileği bunca kirlettiğimiz dünya/ya ve kendimize aynı mı bakardık o kapılardan! dünden yarına aynı sürerken zaman son yeşeren toprağı da köreltilirken hâlâ /gözyaşlarına bir omuz vermediğimiz ve Tanrı gözünde sınavından geçemediğimiz ve sabrı sınandıkça öfkesi büyüyen dünya boş başaklar gibi, bizi de savurunca kendinle birlikte acıları o zaman son bulacak belki !… ve sevinciyle yetinemediğimiz kumdan kalelerimiz bile olmayacak bir daha içimde acıyan şey, hükümsüzlüğümüz dağlar kadar ağır üzerimizdeki vebâl düzenini bozan bizleri affetmeyecek dünya… (insanoğlu ölümlü olduğunu unuttukça, açlığını gideremeyecek hiçbir zaman) Hadiye Kaptan (Bosna 18 Haziran 2010) (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |