4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1078
Okunma
Borç
gözümü alıyordu
gökyüzünde güvercinlerin uçuşu
hep o anda kalmak istedim
parlaklığında güvercin kanatlı bir umudun
alnımı taşa değil yasladım sensizliğe
omuzlarımda mektupsuzluk uzaklarımız
ben ki en vefalı sadığı sen konulu bu melankolinin
ve bir yürek borcum var gidişine
ufuksuz bir trenin vagonları gibi paramparça
bütün bütünlükler parçalanırken
bir boşluğun bölünmedi içimde
ölüm denen baş ağrısı bırakmazken peşimi
yörüngesindeyim gözlerinin
ilk yaz boylu o iki uçurtma
sürükler beni ta ötelere
uçurumlarına sensizlik dağının
bir rüzgar borcum var gülüşüne
Kağan İşçen
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz