ağlayan naruzun zamandır keyifsizim üstüne bastım bir çocuk öldü bahçemde karıncalar çoğalırken onu başka bir şehre gömdüm rüzgar cesedimi götürdü öyle güzeldi ki anne gömmeye kıyamadım bir kere baksan ağlardın sonra sen de aşka inanırdın o inanmaktan vazgeçerdi yaşamaya başlarken seni seviyorum çünkü yağmur yağıyor buralara avuçlarımda eskiyor su saçlarımı öpüyorsun çünkü güzelsin sevda gibi düşkün ve uğursuz zamanlarda gittiğin için ağlıyorum şimdi umurumda değilsin yalan söylüyorsun küçük kelebekler konuyor gamze çukurlarına öptüklerim ölüyor yalan söylüyorsun gülen ayvaya ağlayan nara pembe fistanlı hoş kadınlar gibi bakıyorsun ömrünü tükettiğin ikimizin şehrinde de hayat yok kuyuda ay beklemek var yar beklemek var ümitsiz |
Hayalayna kendi çizgisini bulan bir şair. (Çok önceden böyleydi zaten)
Tebrik ve teşekkürlerimle.