ÖYLESİNE...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın her insan kendi için de bir yılandır...
yalnızca o ? bilir!! sır(a)dan bir gece hiçliğe içiyorum dokunma tenime sonsuz bir siyahsın işte insafı kurumuş çözümsüz bilmece kimde suç suç kimin söyle tütsülenme üstüm(d)e öyle yaktım tüm şehirleri kaldırdım şerefine içtim ölümü işte bal diye böyle gözlerime dokunma be kirpiklerim aşk sarhoşu badeleri devirmiş kafam esrarına kanamam bir yalan/cı d/okunuyor tenime elleri soğuk ve kimliği haram bana asılıyor saçlarımdan inatla oysa u(y)anamam asla ihanetsin be gece inatlaşma benimle uslanmış sinem bak git artık zehirleme uyumuş içim/de yabancı asırlık bir ölü sanki göğsüm(d)e sinmiş işte ılık nefes(l)i kim bu yılan bilmem ki !!! onbeşmayısikibinon...humeyra |
Evet, bilmeseydin onca şiir dökülür müydü acaba?... Keşke diyorum O'nu inkar etseydin ve hiç tanımamış olsaydın... Ama diyor gönlüm öte yandan... Bunda da mutlaka bir hayır vardır... Yeter ki yüz O'na çevrilsin... Zira O, kul için ancak hayır murad eder...
Ümidimiz o ki; suretten dem vuran şiirlerin zamanla batına geçer... Görünen ve gözler önünde yaşanana zaten insanlar bir şekilde misafir ve tanık (neyse ki hepsine değil...) Marifetin gözün görmediğinden sesler getirmek...
Ruhuna afiyet...