Papatya’nın falları
Ruhumun derinliğinde depremler yaşıyorsun
Yerin sağlam olsa ne, olmasa ne? Söylediklerinle şahlandı uçsuz düşünceler Beni sonsuz sevsen ne, sevmesen ne? Sanma ki dil sustu diye gönül mahkum Gün gelir yüreğe konduğun gibi düşersin Sanma ki sevdim diye unutmak namümkün Unutma! Sevmeyi bilen unutmaya da mahkumdur Kirpiklerimin ucundan yanağıma düşen bin damla Bu halde dudaklar gülse ne, gülmese ne? Çatılan kaşlarından göğsüme inerken şimşekler Terin tenimde erise ne, erimese ne? Sanma ki papatya varken başka gül açmaz Gün gelir kardelen de zamansız açar Sanma ki doğru falı bir tek papatya söyler Unutma! Papatya’nın falları da bazen yanlışa gebe… |