Tek İhanet

attığım adımları zaptedemez zaman
yağmalanmış olsam da
gizli günahlarıyla anılarımın
ve yalnızlığım sırılsıklam iranî bir ezgi
acılarım dağılırdı geceye
semtleri ayrıran ana caddelere
şarklı bir tevekkül içinde
her sonlanışında sen akşam balkonlarında
elma yanaklı çocuk gülücüklerinin
ben bir kere ihanet ettim aşkla
bir kere zamana ve ölüme...

zamana ve ölüme verdiğim sadakadır
gülüşün
akşamcısıyım ya dudağına dokunan
güz yağmuru suyunun
akşamın hüznüme en yakın duruşlu portresinde
damarımda kan kırçıl akardı üstüne üstlük
üstüne üstlük hayatın bütün boşluğa bakan pencereleri
seni beklemek içindi
boşluğunu seyreyleyen yalnızlığım daha bir acıkırdı
derdim şiir değildi ki
çünkü ben bir kere ihanet ettim aşkla
bir kere zamana ve ölüme
seni severek ihanet etmeye ihanet ettim...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir