Bir akşam seninle oturabilmek bir parka sıkıca sarılmak ellerine Duvarları çınlatan gülüşlerin havada iki dakika seninle ilişmek bir yere Kelebek gülüşlerin güvercinlerin kanatlarında Göge yükselirken Zaman katilmiş Alıp götürürmüş gülüşlerini çocukların Kime ne Ellerinle dokun kaderime Hem onlar iki tane gelecek çocularım varsende Gecede hep yalan söylüyorum Ama çocuk uçmak istiyor işte bazen ve ben şairim emek işçisi
zemherinin kara gözlüsü zaman olmayacak rüyaların süsü kekredir düşü kehribar yanların uçar bir tülbent üzerinde kanlı gözleri hareketli sanki ışık günde bir noktaki kırmızı vücut ağırlığımda ekşiyen ruhun kavgasını izliyor zamanın yüzümü siler çizgilerin yağmurlu havalar heyecanlı bir kaçış yolu insan yazmaktan bıkıyor sense sevmeye yorgun
Evlerin bacaları tutuşur birden uyanır hep yeniden Güz öyküsünü ateşe atarken göz kapağı morarmış adam oysa çocuk koşabilmek istiyor rüzgara bazen
isçiler ellerini soğukta sürükleyerek kömürleri parmaklarına üfleyecek soğuk zaman paragöz oldu bel ağrıları çogaldı zamanın kesilmiş hıçkırık kızılca kanda atan dammar soluyan yürek yeniden başlayacak her seye
horozların sesleri yırtarak havayı binaları saran puslu bir deniz, ölenler arka planda soluk soluk son nefesini verir düzensiz zamandan yenik döndü ahlaksız
Şafak pembe elbisesinde yeşil titremede Issız ırmaklar boyunca yürümede karanlık şehrim gözlerini ovuşturarak zamana alısacak
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
unutabilmek şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
unutabilmek şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.