gün o gün
seni bulduğum gün
hayalet olup
neşeli şehrimin
gözbebeklerinde
tutkulu mecburiyetlerin
hapis aşkların günü
işte o gün
sarmal bir anafordu
beni içine çeken
çözdüğün kördüğüm
açılmıştı
gönül sarayım
sonuna dek
rüzgarınmış bitmez meltemlerce
yüzümü yalayan nefesin
senki tüm zamanların
en güzeli
en göz alıcı
ışığısın
nasıl ki uslanmaz gezegenler
döner etrafında güneşin
ve yeryüzü gökyüzü
olan olmayan herşey
senin
kölen köpeğin

rahatsız bir
gecenin sabahında
sevdalarca öldüm
uyandım sensiz güne
onursuzluğu
ihaneti dirilttim
ararım tararım
bulamam
umutlar hüzünlere
mahkum
dünya yalancı
sevgi yalancı
sevda yalancı
sararmış yapraklar
dökülür
dallarına küskün
dallarına yabancı
yalancı esinti
hafif bir rüzgar gibi
tenleri yalar
ihaneti bir gözyaşı
gibi yaşayanlar
onursuzluk ve yalan
son bulsun
ellerim uzanır ellerine
ellerim boş
ellerim buz
sen yoksun

şimdi kaybetmiş
bir kumarcı gibi
kayıp şehrimin
kayıp adamlarına
katıldım
kolay yıkılmazdım ama
on şiddetindeki depreminle
yıkıldım
bana ne artık
sevda çiçeklerinden
ister açsın
ister solsun
gönül pencerem
kırık
sen yoksun
sen yoksun

metal bir gün
kamaşır gözlerim
kamaşır bakamam
bir ışık
bir ışık
ışık başkasının
vazgeçtim bu dünyadan
kızıl elmadaki
diş izleri başkasının
sus pus içinde
saflarda eser yok
sevdasının
yarasalar gizlenir
yeni buluşmalarda
yalancı aşkların
yalakalığına
ben bu şehre
sana da sevdana da
tokum
sen yoksun ama
bende yokum
bende yokum

28.10.09 Mönchengladbach