gönül arkımda hicran yemeni
iki tur, üç hamle ve elimde tek pul var
dönsem mi, bitsem mi, uzatsam mı oyunu
gitmek, kalmak yada susmak aynı noktada
vebaline razı bırakarak hayat pulumu
ve kalkıyorum masadan

karşılığı olmayan çek gibi yazıyorum kendimi/sana
yazıyorum ve bırakıyorum kirli avuçlarına
aramıza düşen boşlukta yükseliyor gölgeler
kirpiklerine asılan zamanın ağırlığı
üstüme döküyor kirlerini

yorgun rıhtımlar kadar eğiliyorum karşında
olabildiğince büyüklenerek bak şimdi
bak ki; gör nasıl eyvallah çekip
karşında ceket iliklediğimi

öğren artık
biz sevdik mi, böylesine severiz

dilediğince celallen şimdi
fark etmez
hesabı ödenmiş mekan tutamaz beni
gidiyorum işte
uzayan yollar boyu geçiyorken şavkından
esrik sevdamın ipine beni as
nasılsa gönül ezva-i meftun koynunda...