Sonu Açık Kırmızı
Sonu Açık Kırmızı
düşlerimdeki samanyolu sızım sızım sızılar o senin hiç olmayacağındır ağzımın içi karanlık mı karanlık konuşsam konuşacak olsam yıldızlar kanatır dişlerimi dudaklarımı sesimle kan revan olur samanyolu mağaralar dolusu yalnızlığımı paylaşmaz hiçbir gün ışığı ve tüm tarihlerin dışında kalmış sen... sen hiç olmayacaksın dünya gözüyle girmeyeceksin karanlığımdan içeri duvarlarıma çarpmayacak ışığın üşümeye alışacağım... yaz bahçelerimi bıraktığım uykularım senden hep uzakta odam bana kızgın duvarlarında yalnızlığımın gölgesi gölgem bana kızgın ışıklar kırgın sensizliğime alet ettiğim için korkularımı şimdi hangi suya sarılsam aynı acılık hangi ağacın dalına silsem gözyaşlarımı oyuk oyuk sensizliğimin soluksuz göğsü kimse bilsin istemezdim ama ilk defa bulutlara ihanet ettim beklemedim erken senfonili yağmuru sonu açık kırmızı sevişmek düşlü sana yazdığım şiir ıslanmasın diye dudaklarımı ellerimle örttüm ellerim sessizdi soğuk rüzgar gri çıplak dallı kuş yuvalı ağaçlarla boğuk rüzgar yoktu dudaklarımdaki şiirini dudaklarına yazmak istedim güneşin ağzını bıçak açmıyordu anladım almayacaksın sevgili ışığım dudaklarımdaki şiirini anladım üşümeye alışacağım.... Kağan İşçen (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |
bana yaz diyordu bir kadın
erkek çoktan unutmuş ne kadar sevildiğini
- belki sevmeyi biliyordu bir zamanlar
karanfiller bile taşımıştı kucağında -
çocuk: ah... oyuncak bir trenim olsa...
Ben miydim ıslak taşların serinliğinde
unutup mendilleri
iki yanına ürkek ve kuşkuyla bakan?
Nasıl bir ezgi bulsam da dedi emanetçi
anlatsam gözlerindeki ıssızlığı.
Yıllarca neler alıp vermişti kimbilir
uzun yolculuklara hiç çıkmadan
küçük bir karta iliştirip adını.
Küçük bir kart. Uçurtmalar, bayram yeri
kâğıt helvacı da girebilir bir şiire
çiniler, dağılıp bittiği yerde suyun
sarsılan raylar ve her şey girebilir bir şiire.
Kapat perdeleri, sesini azalt, coşkunu tut
duymasın peygamberler soluğunda titrediğimi
belki de benim o kuş
tren camlarında bir görüp yitirdiğin
belki de kanat vuruşlarımdır içinde uçuşan
o sevinç, o ayrılık, o keder
gitmekle kalmak arasında çoğalan hüzün
yüzümdür belki dolunay...
Belki de benim o kuş
yüreği sıcak, elleri yok
kapat perdeleri, sesini azalt, coşkunu tut...alıntı...
Kutlarım şairim güzel dizelerinizi
sevgimdesiniz saygımla
cici bakın umutlara yarım kalanlara rağmen...