Durulmaz Burukluğumuzun
Durulmaz Burukluğumuzun
bahar sızıları dizlerimde gülen güneş çocuksuluğu gittiğin nehirlere ışık olurum akşam üstleri bildik bilmedik sakındığın korkularına al beni yetsin sayıklama boşverdiğin acılarında birikeyim gözyaşlarımla gizli saklı saadetler içre arasokak sessizliği çocuk çığlığı beliririm dudaklarında saatler akar sensizliğe ve ben ısrarcı senli şarkılarda yüreğimde açtığın kanal boyu oynaşır çocuklar gözlerimde yalnızlık krateri çeşnili ağlaşırdık akşamları denizsizliğe vakitli vakitsiz köprüler kurardık ellerimizle uçurumlarımıza uzaklığımız dağ olur kement atardık dudaklarımıza yakalayamazdık gene de alacasını durulmaz burukluğumuzun Kağan İşçen (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |
Ödünç alınmış bir hayatın anılarında boğuluyorum
Ne gerek vardı sana,Ne gerek vardı Yokluğuna
Ben kendi yanlızlığımda,Huzurluydum yine
Bu söyleyeceğim son hece,Oyunda ki son sahne
Sadece susuyorum,Vakit bitiyor,Acemi Yüreğimde...alntı
Ne gerek vardı şairim bir garip buruklukta tüketiceksek beyazları
Bir titrek mum alevinde nasıl ısınır bu yürekler?
Nasıl yaşarız durulmaz burukluklarda şairim nasıl?
Şiirdin hep yinede bu yangın yerinde
Varlığın ve dizelerinle
sevgimdesin şairim....................