Günümüz beğenisi; nicel çokluklar, tanımlar peşinde/uğrunda iken düştüğü amansız açlık nedeniyle; çabayla, iç olgunlukla elde edilmiş değerlere de pervasız bir iştahla saldırmayı mübah görüyor kendine. Masalına sığınmış Sindrella, küresel felaketin çöplüğe çevirdiği ormanında, şaşkın durumda.

Veda edemediği, hem sevdiği hem müşteki bulunduğu yüreğinden ızdırapda...Çünkü düşsel yönelimlerin çarpıp tuz-buz olduğu -gerçekten daha fazla acıtan- doğruları koyacak yer yok hayatında. Hal böyle; küsüyor bir boynu bükük nilüfer gibi "kamu" nun sularına. Koyuluyor uzun ve masalsı yola; doğru bildiğini "tek başına" yaşamaya.

Tek başınalığın özgürlük/savrukluk ikileminde bir dışa bir içe yöneliyor Şair. Bir hikemiyyat bir masal referansı arasında kendi "hayat savı" nı kanıtlamaya çalışıyor. Yeri geldiğinde alay ediyor elde ettikleriyle. Böylece hem kendine hem zamaneye karşı bağışıklık elde etmeyi umuyor.

Gerçeğin farkında...
Şairhem kendi hem de bizim (onun olmayan, olamayacak) gerçeğimizin farkında.
Masal demiş adına söylencesinin.
Savunması gerekmiyor öyleyse kendini bir mevzide.

Fakat bir şey var: Kaale aldırıyor Şair her dediğini...
Bilmiyor belki de savunurken kendini, birçok kaleyi fethettiğini...
Teslim bayrağı çekiyor okuyucunun bilinci...

Ölye olsun Şair...
Gerçek gerçek olsun tek odun gibi olsun isterse diyen Merhum Akif idi.
Sende gerçek masal tadında, çelik gibi olsa da; sunuluyor ipek yumağında...

Kaf dağında şaşkın/hayran gezer gibi bir duygu.
Sanırım Prenses içimizde.:))


deniz_tayanç tarafından 11/9/2009 9:59:05 PM zamanında düzenlenmiştir.