Bir gün "yeter" derse
"Acımasız kırbacın neden hep üstlerinde zaman
Ana bacı yar, neden hep acıda kalan Kaderin rüzgârında hep onlarken savrulan Biz mi kasap olmuşuz, yoksa onlar mı kurban" Saçı süpürgeyken, yüreği ocak Derdi ateş ile kavrulan kadın Hepsinin gülüşü güneşten sıcak Lakin zemheriyle yoğrulan kadın Hepsi bir çiçekken ana yar bacı Eziyet görürler kalplerde acı Birçok dertlerinin varken ilacı Sükûtun içine devrilen kadın Büyük çoğunluğu zehirler içer Doğuştan ölüme acılar geçer Sanma yazgısını kendisi seçer Bizlerin elinde savrulan kadın Sorarsan hepimiz sever sayarız Sorarsan ölümsüz aşklar sunarız Baş başa kalınca kalbin oyarız Aşılmaz surlarla çevrilen kadın Her aşk şiirinde yazılan olup Cennetin üstünde süzülen olup Tüm bunlara rağmen ezilen olup Dara düşülünce çağrılan kadın Birçoğumuz boşa gezip dururken Ele talkım verip ezip dururken Ölmeden bin mezar kazıp dururken Unuturuz bizi doğuran kadın Adam padişahım sansa kendini Sel olup taşarak yıksa bendini Elbette sonunda tanır fendini Bir gün “Yeter” derse doğrulan kadın İHSAN TURHAN |
ben kadınım
ve dizelerde kendimi buldum şair
sanki bir kadın dili ile anlatılmıştı
kutlarım duyarlı yüreğinizi
selam ve saygılarımla