SULTANIM-5
Yokluğun içimde bitmez karakış
Varlığın gözümde ferdi sultanım Gözünden gözüme düşen son bakış Aşk-ı mabedimi vurdu sultanım Vurunca gökteki yıldızlar söndü Düşlerim bir anda kâbusa döndü Bir mahşeri ahir ruhuma yöndü Gözümden düşen yaş kordu sultanım Düştükçe yerdeki topraklar yandı Rengi intizarla âlem boyandı Hasret denen şeytan kalbe dayandı Nefsi edebimi sardı sultanım Sardı talan etti sevdandan hariç Bir tek sendin kalan gayrisi bir hiç İçimde kıyamet surette erinç Yüzüm kaç maskeye girdi sultanım Girdi de sanma ki sitem zikrettim Hasretin zulmüyle sanma çark ettim Ben seni var edip beni yok ettim İsmin yıkılmadan durdu sultanım Durdukça ruhuma çöller geçirtti Kerem’e dönerek ateş biçtirtti Yokluğun günlerce zehir içirtti Yaşamak ölmekten zordu sultanım Sevdan o zorlukla işlenmiş nakış Senken damarımda kan diye akış Ne ilk olacak bu ne son yakarış Mecnun son sözünü verdi sultanım Ömrünü yoluna serdi sultanım İHSAN TURHAN |
ve çok ustacaydı
yürekten kutlarım dostum
sevgimle