U m u d u Y a r a l ı mŞiirin hikayesini görmek için tıklayın U Ç U R T M A
hangi hücrenin duvarları yazmazdı karşı kıyılara sevdaları içinde çocuk sesleriyle nasıl yaşar insan u t a n m a d a n döve döve acıları içeride öğrendim ben kuşların kanatlarından uçurtma yapmayı Hasreti isa K( A n a’ m a anadan doğma bir hayatı bağrımıza bastık diye birileri taktılar kollarımıza kelepçeleri bir deli isyanı bastırdılar sesimizde hücrelere sığmadı yüreklerimiz sığmazdı da her gün bir eşkıyanın eşkaliyle çıktık dağlara önce gençlik yıllarımız topladılar meydanlardan sevdalarımızı kurşunlayıp karartma geceleri kurdular oy benim bedenime işlenmiş sevdanın kokusu uykularımıza basarak giderlerdi evlerine gardiyanlar şifresi çözüldü ihanetin bir bedene gönül vermenin acılar içimizde çıldırdı çıldırdı dört duvar konvoy konvoy Filistin askılarıyla önümüzden geçti bahar kırık dallar gibi düştü omuzlarımızdan kollar baş aşağı asıp yüreklerimiz boşaltmaya çalıştılar o yürekler ki durdurulmuş birer saat gibi kendilerini suskunluğa kurdular yalnızlık hep tek başına sevişirdi yataklarda marşlar söyleyerek bütün geceleri üstümüze örttüler ağlamaya bile vakti yoktu çocuklarımızın soluklarımızı içimizde saklayıp sığındık onurumuza gözlerimizi sadece özgürlüğü görmek için açtık karanlıklarla boğup düşlerimizi ölmeyi dayatılanlardık ah çocuklar bütün kuşlarımızı umudun avlusunda resmi törenlerle astılar gökyüzü çıplak bir bakire gibi dururdu üstümüzde hep adreslerini şaşırırdı merhabayla başlayan mektuplar kefen bezine sarılmış paralar çıkıp gelirdi analarımızın koynundan saz çalmayı kör Apdo’dan öğrendim öğrendim şiir yazmayı Nazım’ın çırağından ‘’devrim biraz da devrilmemektir’’ derdi babam avuçlarının içine sakladığı sigarayı savururken dudaklarından son mektubunda ‘’başında fatiha okuyabileceğim bir mezarın olsun’’demişti anam hala kazar durur yüreğindeki çorak toprağı bıkmadan usanmadan uyumaz bir gün beni ağıtlarla uğurlamadan anam kucağımdaki yerim boş kalsın her zaman dönerim gözyaşların kurumadan çocukluğumu giydirin üstüme ama patiklerim kalsın kalsın anamın gözyaşları üstümde anam gözlerimden kuşları seyre dalsın dalsın umudu yaralım sıradan bir eylül ............... İsa İnan |
karşı kıyılara sevdaları
içinde çocuk sesleriyle nasıl yaşar insan
u t a n m a d a n
döve döve acıları
içeride
öğrendim ben
kuşların kanatlarından uçurtma yapmayı
Hikayesi karşıladı hüznün sesiyle
sonrası çığlık yüreğimde.
Sessizce gitme vaktimdir
inciler saçılmadan gözlerimden..
Sevgiyle/