YAŞAM KADAR GÜZELSİNşimdi, bir nefes çeksem seni hayat solurdum içimde / gözlerim gülerdi oysa; yarım kalmış bir cümle gibi, içimdeki hasret kor demir olup, dağlıyor beni !... henüz kavuşmuştuk seninle sen, üzüntülerime, sevinçlerime ve kendimi yollarında deli divâne vurmalarıma tanık hangi mevsimde kavuşuruz bilmem artık ! karşı yöndeki ışıklar yandığında ,bu yabancı şehirde gölgelerin geçiyor bazen ; ay şavkında denizin vuruyor gözüme... ışıkların uzantısında duran, köprün sanki, farz-ı misâl bir sandal geliyor gözümün önüne, rüyâ seslerinle insanlar geçiyor, balık ekmek tütsüsünün içinden bağırtılar yükseliyor semâya, vapurların düdük sesiyle... şimdi, Ortaköy cıvıl cıvıldır… Beşiktaş’tan yola doğru, insan seli akmaktadır her birinde farklı bir koşuşturma, yaşamın içine evim seyre dalmıştır onları, benim yerime kısacık, sahte bir görüntünün, avuntusu benimki biliyorum ! yine de, içimden gitmesen diyorum / ahh! gitmesen... karaltılarda kalıyor birden görüntün ! uzaklaşıyor gölgeler, saçılıyor yerlere, inci gerdanlığın batıyor sandal karanlıklarda ellerimdeki yosun kokusu kayboluyor git gide... gecenin ayazını hissediyorum yüreğimde bir çan sesi, sarsıyor bedenimi derinden daha sıkı kapatsam gözlerimi uzar mıydı bu rüyâ ! geleceğim bir gün; çalmazsa kapımı ölüm ! belki, saçlarımda çokça gümüşler göreceksin çok fazla takâtim olmayacak, dolaşmak için sokaklarını ellerimle olmasa da gözlerimle okşayacağım kıyılarını lâkin sevgin, bir tek sevgin değişmeyecek yüzümde ! Sen İstanbul’um yaşamak kadar güzel, yaşamaya değer olacaksın bu sevda bitmeyecek ömrümce bende... Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |