KİMSESİZ PANAYIR ÇOCUĞU
önce ince bir zıpkın saplandı zannettim ama değildi …
denize benzemiyordum ki mavi dalgalarım yoktu bir çadır örtülmüştü üzerime, çok bulutlu onun altında uyuyordum düşlerimde hep müşteri yıldızı düşerdi üzerime rüzgar keşişlemeden eserdi, bir garip üşürdüm. sonra gözlerimden fırladı birden sanki iki ateş topu … yangın değildim, ellerim daima soğuktur benim bakın dikkatlice düşlerime düşen yıldıza orada yazılıdır benim rengim bütün pınarlardan ne kadar uzak olsa da susuzluğum yüzümde en boyalı maske, maymunla maymun olurum çöktüm birden dizlerimin üstüne, başım düştü önüme … seller akıyordu gözlerimin içinden ağlayamıyordum lambalar en küçük mumları dansa kaldırmışlardı ben hiçbirini tanımıyordum bildiğim bütün yabancılıklar gelip elimden almadan sarılmıştım tutunduğum ipe, en kalın yerinden kopmadan denizler, yangınlar ve seller gibi bir çığlık, içim boşaldı … taşlar patlıyordu beynimin içinde, ben ölüyordum bir balyoz sesi gibi dağılıyordu yarınlarım işte ben o an seni düşünüyordum oysa daha fotoğrafını bile görmemiş, hiç tanımamıştım gözlerini görmeden sevmelere daha yeni başlamıştım. …………. ben bir panayır yerinde yeni yetme ip cambazıydım. bazen palyaço gelmez onun yerine yüzümü boyardım. maymunum konardı omuz başıma, beraber takla atardık varsa izleyen çocukların hatırına güler gibi yapardık. ben yeni yetme bir ip cambazıydım panayır yerinde boyumdan biraz daha yüksek bir telin yürürdüm üzerinde arada düşer gibi yapardım, tek alkışımı o zaman alırdım annem gelince aklıma hiç belli etmez içimden ağlardım. bugün de şişman kadın gelmemiş onun yerine geç dediler göbeğimin üstüne kocaman taşları ölüm gibi dizdiler daha ilk balyoz indiğinde zıpkın yemiş gibi oldum anladım ki gözümden fırlayan ateş topu değil ölüyordum. yangın ve seller felaketimdi annem gibi ölümdü, iyi bilirdim ama gözlerini görmediğim gibi denizi de hiç görmemiştim gizlisinde izmariti bile ortak nefes olup çekemediğim hayatı patlama olup elimden alıyordu belki hiç olmamış bir başkası. ben bir panayır yerinde yeni yetme ip cambazıydım … Cevat Çeştepe Eskiden mahalle aralarına kurulan panayır yerlerinde mutlaka bir şişman kadın olur ve göbeğinin üstüne konan kocaman kayalar balyozla kırılırdı. Birkaç gün sonrada bu kadın ortadan kaybolur ve öldüğüne dair söylenti kulaktan kulağa yayılırdı. Evet bir ölen vardı, ama kim? |
Şiirleriniz her zaman farklı bnir pencere açıyor ve o pencereden hep siz sesleniyorsunuz...
Ben bu sesin sayfadaki izini seviyorum...
Saygımla