KADINsavuruyor beni nicedir hırçınca bir zaman piç doğuyor hüzünler ellerime her gece ne zaman öfkemi kusmaya çalışsam sahibini bulmaktan aciz yorgun uyanıyorum her güne sabah ezanlarında yumuyorum gözlerimi sus diyorum sus!.. duymak istemiyorum içimdeki hiç bir sesi tan ağarmakta düşüyor usulca bir damla daha offf!.. başımı koyduğum yastıklar kayadan sert çile çile yalnızlıkları düğümlüyorum ağır ağır yol alıp ilişiyorken yanıma bunca dert alev topu misali yatağımda dönüyorum ne yana dönsem nereye gitsem bilmiyorum yırtamıyorum karanlıkları çığlıklarımla dur durak bilmeyen dalgalara kapılıyorum bütün köşeler tutulmuş gecenin ayazında kapat kapılarını namussuzluk yapışmadan yakana dursun da ân kapat perdesini gecenin ay ışığını sunarken küf kokulu odana sağır kulaklar duymasın açlığını KADIN!.. 30 temmuz 2009 ÖZLEM |