Şairin Kaleminde Ölüyor Bir Can
-yazacaksan beni yaz şair geçinen adam-
ne yüzümde bahar serinliği var ne gözlerim anlama yakın saçlarımdaki hüznü derebilir misin? ağlarken sevişebilir misin benimle düşüncemde filizlenip kurak topraklarımda boy verebilir misin? aç yavru gibi yapıştı göğüslerime keder..! yok anlaşılmak niyetimde madem dil susar dudak üşür bir kalem, bir beyaz sayfa hüviyetinde... ölümsüz mevsim olabilir misin nefesimde çağlayan ırmaklar gibi akabilir misin, içime içime öyle mağrur durma karşımda, yaz kaleminle değil, inancınla kanata kanata yaz..! ne tendir yanan, ne can heybemde arsız kız çocukları yanar da parmak ucu donar artık hepsi soğuk mezar taşı -onlar artık anlamaz- -boşuna etme duanı- yitirdiğim tebessümleri yamayabilir misin yüzüme pişman olmadan artık dokunabilir misin tenime gamzelerime doldurabilir misin yıldızları dolunay gibi doğabilir misin karanlık gözlerime -sustur beni becerebiliyorsan- -o en yakıcı şiirlerinle- eşkiya ruhumu indirebilir misin dağlardan öylece menzilindeyim, hesapsız, sorgusuz hadi vur vur beni kaleminle kuşlara özenirim göklerde uçan özgürlüğe kavuşturabilir misin beni kaf dağının ardında olan... ey şair! tasavvur edilemiyecek güzellikte tan birazdan sabah olacak içimiz önce biraz üşüyecek sonra hemen geçecek öyle bir aksın ki kan... 07.08.2008 ... |
edebiyat defterinde koşeli taşların fırıltılarını duymaktan
akacak yön bulamıyorum sözler dirilişle yok ouluş arasında uğultular getiriyor
yazacaksan beni yaz şair geçinen adam ;ültimatonla başlamış
sıcağı soğuğu kederi sevinci isyanı sulhü çok güzel işlemişin
tebrik ederim