sessiz küçük adımlarla geçiyorum gecenin içinden
bir tül hafifliği bedenimde
yine o şarkıyı mırıldanıyor dudaklarım
gitme
uzanıyorum yoksun
zarif acılarıma tutunuyor ellerim
en çok
ayrılık ve ölüm kokuyor kaldırımlar
korkuyorum
gitme..


hüznün kıyısında senelerce kürek çektim
varamadım mavi bir kıyıya
olacağı yoktu
olmadı da
duvarlar ördüm hayallerime..


bezen nasıl olduğumu soruyorsun ya
söz yorgunuyum
sorma kalbim sorma
anlatsam anlamayacak
haykırsam duymayacaktın..


zamansız
deli dolu bir sancı dolaşıyor parmaklarımda
işte bu yüzden
eylül’e yazıyorum sen üstüne alınma
aynı
gözlerimde yine o buğulu bakış
saçlarımsa bildiğin hep dağınık
tıpkı uykusundan yeni kalkmış İstanbul
öyle kalabalık geçiyorsun içimden..



eylüle yazıyorum
dilimde b’aska bir şarkı
gökyüzüne bakıyorum
döne döne yapraklar düşüyor
ıslanıyorum yağmurlar altında
dilimde başka bir şarkı..