Sessizliğin çığlığı bu olsa gerek...ben 'SENSİZLİK' diyerek mısralar yazarken ve siz bu şiirime onu çok gölgede bırakan bir şiirle yorum yazarken ,şimdi daha iyi anlıyorum ki bir şelale gibi yüreğiniz..her ne kadar nesre yatkın olduğunuzu ifade etseniz bile kaç kudretli şair sitemi,sevdayı ve hicranı bu kadar güzel harmanlayıp mısralara dökebilmiştir..bu gerçek anlamıyla dopdolu ,güzel ötesi şiirin ödülsüz(!) olması ilginç gelse de bana şu bir gerçek..şair yüreğini koymuş kağıda ve şu an gözyaşlarından geriye kalan bir 'ahhhh' sesi duyuluyor..ben şiirlerinizi çok beğendiğimi ruhuma çok yakın bulduğumu ifade etmeliyim...benim için ödüllerin en büyüğü bir yüreğe girebilmesidir şiirin..sanırım sizin bu şiiriniz bir çok gönlü fethetme bahtiyarlığına erişmiştir....herkes okumalı bence bu güzel şiiri...


....................................................ebedi bir selam ve dua ile...
şimdi vaktidir İstanbul
sen anlat susma
masalların maviye boyanmış sahte yolculuklarında
kim bilir diner sancılarım belkide
geceler öylesi ağlamaklı
ve,
şiirler ölesiye eylülken yüreğimde
ben,
günahkar sözcüklerin elinde esir düşmüş çaresiz
özgürlüğümü arıyorum hala senin sokaklarında
hasreti kumral bir ölüm bilmişken düşlerin koynunda
duvarlara çizilen tutsaklığım yazar şimdi ihaneti
okur sessizce gece karanlık suretinde kaybolmuş beni

takılıp kalmışım alfabenin hayata kördüğüm ilmeğinde
çözümsüz bir bilmece bu
şeytan oynaşır durmadan köşe bucak her yanında
her akşam gözlerimin ufkunda batan güneş
doğacakmı bilmem bir daha o meçhul yarınlara

içimden canımı koparmak istiyor acılar bak
saç uçlarıma kadar
oysa yan yana duran bir can olabilirdik biz
Ama
Yusuf’la Züleyha gibi bitmedi hikayemiz

şimdi
Kaf Dağı’nın ardında küllerimden doğacak kadar bile yokum ben
bir avuç kül kadar etmedi varlığım
Sanır mısın ki bin bir gecede yaşamaktır sensizliğin lisanı
gusletmemiş sözcükler birikmişken dilimde
günah ve kapkara
nasıl ulaşırdı insan cennete

gör ve oku
dipsiz kuyularda büyüttüğüm suskunluğumun çığlığını duydukça
doydu ölüm sevdaya nasuh-i bir tevbe tadında
çatlarcasına
şimdi vaktidir artık gül humeyra

gidin başımdan iki yüzlü insanlar
hadi şimdi sende git

bırak dilsizliğime hain bir sürgü olsun rüzgâr
sustuğum o gözlerin varya
şimdi düşlerimin göklerinde inmeye hazır bir intihardır
Aşk-ın Aşk olması lazım değilmiydiki yar
yakması,kurutması,acıtması canı
daha çok kanatması
gül rengi bir kefen biçilip
ölüm,
kan kırmızı olmalıydı hep