Ey zenan!
Topla kendini hayatımdan ey zenan!
Vuslat namlusu dayanmışken şakağına Sür asi bakışlarını ufukların ötesine Gayrı durma! Keskin usturanın sırtına binmiş hayallerin Gölgesine düşme hayatı abadın Kır çiçeklerinin mevsimsiz öldüğü bu vakit Dudaklarının koruna sürme adımı Artık geçti bizden sevdalık Aşkların çıkara değişildiği bu zamanda Örselenmiş yüreğimi kelepçeledim Çalma kapımı Üzgünüm Seni içeri alamam… |