ESÂRET SARMAŞIĞIönce/ büyük, güçlü kollarını açtı ona sarıp sarmaladı kuytusunda suskundu ilk zaman, onun gibi iyi gelir sanmıştı acısına ! zamanla, dolanıp boynuna sıktıkça sıktı nefesini ! yeniden karanlığa gömdü gecenin kanadından açılan güne yine gecenin nefesi döndü /durdu üstünde tövbeliyken aşka ; sonsuz karanlığın ortasında yanıp sönen ışığın, anlık sevinciyle karanlığın koynuna düşmekti ; aldanmaktı yeniden onunkisi bundan sonra hangi ışık kandırır ki kadını ? Hâdiye Kaptan (....sevmek özgür bırakmak olmalı karşılıklı...) |
sonsuz karanlığın ortasında
yanıp sönen ışığın, anlık sevinciyle
karanlığın koynuna düşmekti ;
aldanmaktı yeniden onunkisi
bundan sonra hangi ışık kandırır ki kadını ?
Çok güzel dizelerdi.
Kutluyorum yüreğinizi. Selam ve saygı ile.