-kötü zaman tellâlları--yitik sevgili’ye...- İnadına açtım yüzünün perdesini ey gül motifleriyle çizilmiş kâbus demir parmaklıklardaki soğuk gölge ve odama sızmayan Kasım gündüzleri yanı başımda öylece... ... küçük bir çerçeveden taştın bir kahkaha gibi dağıldın evimin her yerine oysa nice yoksun ayrılık dillendi nice kötü zaman tellâlları... bir korkuyla silkelendi birden yolumuzdaki aşk kavgaları! neden sonra inadına açtım yüzünün perdesini zehir zemberekti düşlerim ve senden sonra istem dışı tükeniyordum sevgili... yitik sevgili... Nevzat KONŞER Kasım 06 |