KARDAN ÇOCUK
- -Şubat’a
öyküsünü suya yazar kar ince ince karalar damlardaki neşeyi uykusuna girer pat diye doğanın caddeler yüksek sesle beyaz ağırlar şimdiki zamanı bir sarmaşık incelir gövdesinden bir kuş sesi uçuşur civarda derisini nasıl da değiştirir toprak polen döken ulu bir ağaçtır gök hapşırtır yüzümüzü böler hızla ikiye bense çocukların erimelerini severim asıl kucaklarında taşıdıkları geometrik şeklini sevincin en çok kimin avucuna düşer kar camlar özgürlüğünü böler mi bir çocuğun? beyazın fısıldadığı oyuna sorsak diyorum sonra fısıldasak kendimizi bahçeye: -biz büyümedik daha ey oyun kardan çocuklar inşa edelim güneşli adamlarla -Şiir Dalı e-dergi-Sayı 1. Nevzat KONŞER |
.