BAŞ BAŞA
Asıl’ım sanırken surette gitti
Dermansız dizimle kaldım baş başa Ne ettiyse bana şu nefsim etti Aynada yüzümle kaldım baş başa Yaza sıcak deyip, sitem ederken Güz geldi yapraklar döküldü erken Kıymet bilmeyince elimde varken Yetmeyen azımla kaldım baş başa Varken görmeyince çok değerini Sırtıma yükledim yok eğerini İzanı, mizanı, bırak ferini Görmeyen gözümle kaldım baş başa Dünlerin içinde günü ararken Beşer yarınlara hayal kurarken Mızrapla tellerden hesap sorarken Çalmayan sazımla kaldım baş başa Dünyada sanırdım en güzel ben’dim Yaşlandım yıkıldı bak gençlik bent’im Beşeri böbürle kendimi yendim Sonunda nazımla kaldım baş başa Anladım herşeyi alıp vereni Alttaki toprağı üste sereni Lakin çoktan çaldı bitiş sireni Taşımda yazımla kaldım baş başa Geldiğim o yere döndüm sonunda Bilinçsiz ateşken söndüm sonunda Gerçek ateş ile yandım sonunda Nihayet özümle kaldım baş başa İHSAN TURHAN |
Bilinçsiz ateşken söndüm sonunda
Gerçek ateş ile yandım sonunda
Nihayet özümle kaldım baş başa
Tebrik ediyorum tek kelime ile harika bir şiir okudum gönül kaleminizden
sevgi ve selamlarımı bırakıyorum sayfanıza:)