O AN SULAR BİLE YANDI ÜSTADIM
Aşkın ölümüne şahitti vakit
Güneş gökyüzünden indi üstadım Bitimsiz hasretti bozulmaz akit Geceler mahşere döndü üstadım Can canan kalbinden olunca sürgün Yüreğini sardı çile-i vurgun Bulutlar gözyaşı döktü de her gün Yıldızlar karardı söndü üstadım Gül dalı bülbüle olunca mezar Gökyüzü yas tuttu etti intizar Vefasızlık denen o keskin hızar Vuslatın boynuna bindi üstadım Yârin kurşunları yüreği deldi Efsunlu bir gölde bir suna öldü Ruhunda zemheri ayazlar kaldı Ağlarken gözyaşı dondu üstadım Acı bir ihanet kalemi kırdı Bu aşka vuslat yok kelamı verdi Şeytanlar sonunda murada erdi Yürek cehenneme kondu üstadım Dermanlar derdime olsa kafile Ruhumda sızılar dinmez nafile Tarihe hicrandır bu aşk-ı çile Çöl ilk kez Mecnun’u yendi üstadım! Bir ferman okundu gülün diliyle Ateşler yakıldı gülün dalıyla Aslı taht yaptı da Kerem külüyle O an sular bile yandı üstadım! İHSAN TURHAN |
ÇOK GÜZEL BİR ŞİİRDİ
SAYGILARIMLA