Zaman Gelir
siyah beyaz karelere hapsederiz düşlerimizi
erteleriz mutluluk adına ne varsa ân gelip de ardımıza dönüp baktığımızda siliveririz bütün ömrü yaşadağımız tek bir ân’a mevsim bahardır oysa umut tohumları ekeriz gecenin koynuna yeşermesi için inadına aklımızın çıkamadığı koylardan dökeriz yaşlarımızı usulca zamana yenik düşmemek için çırpınıp dururuz azgın sularda boğulmak kaçınılmaz olsa da tutunuruz anıların yakasına sıkıca çaresizce atan kalbin sesinde sağırlaşırız günse sabaha kavuşma telâşında ağaran saç tellerinde gizdir yaşanılanlar tel tel koparken zaman çarpar yüzümüze yalnızlık insafsızca!... Özlem |
Tebriklerimle
Saygılarımla
İsmail Yılmaz