sıratımdasın kan rengi sıçrayışınla
halbuki bendim ayrılığının canbazı
şarklı
aramızdaki içi boş uçurumun haylaz güncelliğisin
ayak basmamış daha hiçbir evrene
gözleri görmez oluncaya kadar şımartılmış
tumturaklı

zamanın kirlenmiş safrasıyız
her şey öyle kişiliksizleşerek suç ortağı
ardı arkası kesilmeyen iç çekişlerin oyuncağı
en başta kendimize bu oyunumuz
ihanetimizi mi sakladık güya
hıh
öğlen…gün ortası
…
evimin önünde esmerleştim
ağustosta
aşk bu kadar vefasız olmalı
sen her şeye sahip olduğunu sanan bir hiçliksen üstelik
kendini bulamamış o yorumlanamaz boşluk
yanılmışım
öleceğim işte
ve sadece ben seni değil
herkes birbirini yanında götürecek
gideceğim
şırıl şırıl akarak ayaklarının altına

siyasi haritasını çıkardım acılarımın
anılarımın başkentiydin
ama niçin anılarımın
çünkü bir geleceğimiz yok
kendine yabancı bir geçmişin izleriyiz
an ve sonsuzluk ön yargısızca silmiş bizi

“bilirim ki sen ancak
andan önce ve sonsuzluktan sonra
benimsin

bilirim ki sen
her an
her sonsuzluk sandığında
kendinle kendininsin”


küçük kaygıların olurdu
ama büyük acılarımı kullanmak isterdin
göğsümdeki uzay boşluğumda kaybolmam işine gelirdi
ellerimi toz bulutu sanır korkardın sana dokunmamdan
oysa toz toprak kokarsın sanırdım mutlu olurdum aptalca
bu alemin değilsin değil mi aklın sıra
ha ha ha
toz toprak olamayan saçların toz olur doğallığından
en ufağı bile değer biçilemeyen bir bakışın parçası olsaydın
keşkelerden nefret etmezdi insanoğlu bu kadar
belki
kimbilir
eh…işte…


kendimi yalanların en uzağına yakıştırdım
ama en uzağına…mim koysana hadi…düşün…
yavrum…
ne çevre ne merkezsin
hiçbir hiçlikte ve varlıkta yakışığın yok
ne göçmensin ne yerleşik
kendinin değil misin?

“bana uzaklaştıkça artacak yalanların
sahte olan ne varsa sarkıntılık edecek tutkularına
tutku sandıklarına”

sıratımda yoksun kandırıkçı
cesaretini sıradanlığa ayırmışsın
besbelli ha ha ha
halbuki bendim aydınlığın savaşçısı
senin yoluna çıkan bir dünyam var benim
benimse dünyamda senin bir yolun bile yok aşkım
aha
bir şiir daha yazdım
hadi bakalım
aç ağzını yum gözünü
ha ha ha

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.