ama ağlamıyorum
yıllar sonra ilk kez aldım elime kalemi
sadece kimliğim kalmıştı değişmeyen bana ait olmayan bir hayatın başrolündeyim isteksiz, bitkin... yarım kalmış pembe hayallerin siyah gölgesinde; yapayalnız! kalemi alınca elime yazamadım bir zaman adıma yazılan şiirleri, yazıları, yalvarışları düşündüm sonra beni hiç tanımadan, nasıl sevdiklerini anlamaya çalıştım çayımdan bir... iki yudum aldıktan sonra sen geldin aklıma bende seni hiç tanımıyordum ama çoktan yazılarıma konu olmuştun şiirlerim sana yalvarıyordu çünkü ihtiyacı vardı kafiyelere sevmek için sevmekti bu belkide içinden çıkılmaz bilmecelere dönüyordu satırlar senin bir selamınla dolup taşıyordu elime aldığım bütün kağıtlar ama birde elveda deyince kaç deve yükü kitap yazardım acılarıma aşk acı çekmekti, çünkü acılar dindikçe yazmaz oldu kalemim şimdi yine yazıyorum, seni düşünüyorum, acı çekiyorum ama ağlamıyorum... |