kapanıyor kapım...
kapanıyor tüm pencereler...
içime dönük bir ’ben’ kilitlerin ardında...
kimsenin tanımadığı bir ’ben’ gizli
bu zifiri karanlık odada...
tanımadığım ağlama sesleri geliyor kulağıma...
ve yine yabancı, ağlamaktan matarak bir yüz aynada...


kapanıyor kapın...
kapanıyor tüm pencereler...
içine dönük bir ’sen’ kilitlerin ardında...
kimsenin tanımadığı bir ’sen’ gizli
bu zifiri karanlık odada...
tanımadığım ağlama sesleri geliyor kulağıma...
ve yine yabancı, ağlamaktan matarak bir yüz aynanda...


kapanıyor tüm kapılar...
kapanıyor tüm pencereler...
içimize dönük bir "biz" kilitlerin ardında...
kimsenin tanımadığı "biz" gizli
o zifiri karanlık odada...
tanımadığımız ağlama sesleri geliyor kulağımıza...
ve yine yabancı ağlamaktan matarak yüzlerimiz aynada...

ne zaman yabancı olduk sevgili kendimize!
en kötüsü birbirimize?