UNUTULANLAR
gündüz saklar yüzünü
hep gece ağlar unutulanlar derdini dostuna değil dağa taşa anlatırlar... sevdiği onu istemezken uğruna canını verir unutulanlar seslerden uzaklaşıp kendi suskunluklarında kaybolurlar... gülüşleri uzaktan seyreder mutsuzluklarını kalbine gömer unutulanlar küçücük umutlarını kimseyle paylaşamaz kendi içlerinde tebessümlerini sessiz yaşarlar... hep bu yüzden; unutuldukları için çok şey kaybettirmiştir unutanlara, unutulanlar... belki ben unuttuğun tek kişiyim... belki hala seni bekliyorum... belki hiç gelmeyeceksin... |