yeni entry ekle yanlızlığıma :

işte hayat bu mutlu son yok baba.
bekliyorum
beklemedeki tahammülsüzlüğüm orantısında
nefret ediyorum yaşamaktan.
boğazıma kaçan yanık ispirto
alkol diye kıvamında alınan kolonya karışımlarına emanet ediyoruz yanlızlığımızı
kaybedecek ne var?
hangi vaatle pişirilip önümüze kondu bu hayat
şimdi kaybedeceğiz belki,
diye komplo teorileri üretiyoruz
ne doğumun senin elindeydi nede ölümün olacak
tek kişilik bir orgazmın sonrasında
yine kendine kalacaksın
titremelerin geçince...
aklının uyuşmuşluğu karşısında eline geçen bir kaç saatin
sen o bir kaç saati dağıttığın zaman
kendine geldiğinde yüzüne çarpan
soğuk bir rüzgar gibi çaresizliğin
sen o çaresizliği bir şişe içkiye gömdüğünde
uyandığın ertesi günün
ve senin her ertesi günde
yeni bir yanlızlığa soyunan fahişe ruhun
ruhunu içinden çıkardığın zaman geriye kalan posası
toprak olacaksın değil mi büyüğünce?
askere gideceksin gelmiyeceksin
yanlışlıkla gelirsen yada askere hiç gitmezsen
ikinci bir acil çözum paketi yok tanrının
mecbur üzerine düşen görevleri yerine getireceksin...
ve hala insan olarak bu dunyada
yangın anında kurtarılacaklar listesinde
evrak dolaplarından sonra geliyoruz...
belkide bu yüzden
hala bu ülkede
soğuk metalik mavi dolaplara
daha bir insan ciddiyetiyle bakıyoruz..

al bu titremeleri içine sar
göğsünde uyut
aklında soğut
yorgunum kısık ateşte pişirilmekten
mümkünse fırına verin beni
unutun çıkarmayı
sonra..
sonrası hiç
unutun bu karalamayı...!